عیسی در رساندن خبر خوش به جاهای مختلف، الگوی ماست و از ما انتظار دارد تا خبر خوش انجیل را به هر جا که میرویم، ببریم. این کتاب ۱۴۴ صفحهای به قلم ژان باپتیست ساوادوگو به خوانندگان کمک میکند تا ماهیت حقیقی بشارت را درک کنند. ایمانداران با دانستن اصول نوشته شده در این کتاب، قادر خواهند بود تا مسیح را به گونهای متقاعد کنندهتر، با قدرتتر و مفیدتر، به مردم اطراف خود معرفی کنند.
ممکن است هنگامی که برای حرفه و شغل خود آموزش میدیدید را نیز به یاد بیاورید. همه چیز را یک روزه یاد نگرفتید، بلکه آنچه آموخته بودید را تمرین کردید تا بالاخره توانستید از پس این حرفه یا شغل به خوبی برآیید.
شهادت مسیحی شما نیز به همین صورت است. در حین آمادگی برای در میان گذاشتن مسیح با دیگران، چیزهای بسیاری هست که باید بیاموزید. در این درس مشاهده خواهیم کرد که به منظور نجات جانها برای مسیح، به چه نوع آمادگی نیاز داریم.
یک ضربالمثل آفریقایی میگوید: ”خانه را با یک دست نمیسازند.“ کتابمقدس هم نوشته شده: ”ریسمانِ سهلا به آسانی پاره نمیشود.“(جامعه ۱۲:۴).
این ضربالمثلها درست هستند. به منظور ساختن یک خانه، دستهای بسیاری باید در کار باشند. بنّا نمیتواند همه کارها را به تنهایی انجام دهد. مسیح گفت: «کلیسای خود را بنا خواهم کرد.» اما او ما را فرا خوانده تا با او در این وظیفه بزرگ همکاری کنیم. هر یک از ما نقشی داریم.
ضربالمثلی میگوید: ”پیشگیری بهتر از درمان است.“ هرچه بیشتر این موانع را بشناسیم، بهتر میتوانیم بر آنها غلبه کنیم. ما در درس پیشین، برخی از ملزومات به اشتراک گذاشتن خبر خوش را دیدیم. اکنون خواهیم دید که چگونه، میتوان بر برخی از موانع گسترش انجیل غلبه کرد. به یاد داشته باشید که غیرممکن، با خدا ممکن میشود!
مردم با هم متفاوتند. روشی که در یک کشور کارایی دارد، ممکن است در کشوری دیگر کارایی نداشته باشد. اغلب اوقات، باید برای یک فرد رویکردهای متفاوتی را به کار بگیریم. هنگامی که از رویکردها در بشارت فردی سخن به میان میآوریم، منظورمان گامهایی است که برای رساندن یک فرد به مسیح برمیداریم.
در درس گذشته، روش پیروزی بر برخی از موانع فرهنگی مهم را مطالعه نمودیم. در حینی که روش شروع صحبت با مردم را مطالعه میکنید، این موارد را نیز در ذهن داشته باشید
آیا خیابان یا ساختمانی را میشناسید که به افتخار فردی نامگذاری شده باشد؟ اینکار را برای دادن پاداش و ادای دِیْن به آنها انجام دادهاند. این افراد، از این رو چنین پاداشی گرفتند که کاری را برای کمک به مردم یا جامعه خود انجام داده بودند.
این پاداش بسیار گرانقدر است. هیچ دستمزدی با این احترام قابل مقایسه نیست. با این حال تمام این پاداشها روزی از میان خواهند رفت. اما پاداشهای که از سوی خدا میآید، جاودانی هستند و هرگز از بین نمیروند.